"Chmury z keczupu" Annabelle Pitcher

Do przeczytania książki skłonił mnie już sam jej tytuł. Jest dość oryginalny, może wywoływać rozmaite skojarzenia. Keczup jest przecież zwyczajnym produktem, używanym do prozaicznej czynności spożywania jedzenia, jako przyprawa, dopełnienie smaku. W połączeniu ze słowem "chmury" tworzy moim zdaniem wręcz oksymoron, bo przecież chmury to symbol oderwania od rzeczywistości. Byłam ciekawa, co kryje się pod tak zaskakującym połączeniem, bo nie dawało ono wskazówek, o czym może być treść.

Bohaterką jest nastoletnia dziewczyna. Nie wiemy o niej wiele, nazywa siebie Zoe, ale to nie jest jej prawdziwe imię. Ktoś mógłby sobie pomyśleć: jakie problemy może mieć ładna, zdrowa nastolatka? Co najwyżej, że wyskoczył jej pryszcz, czy ulubiony ciuch stał się nagle za ciasny. Nic bardziej mylnego. Ta dziewczyna skrywa w sobie pewien mroczny sekret, który mimo upływu czasu uwiera ją niczym cierń w skórze. Nie potrafi poradzić sobie z własnymi emocjami. Musi się przed kimś wygadać. Wybiera jednak bardzo nietypowego odbiorcę swoich zwierzeń. Jest nim mężczyzna skazany na karę śmierci za zabójstwo. Dlaczego wybrała właśnie kogoś takiego? Moze czuła, że taka osoba, daleka od ideału, mająca na sumieniu straszny czyn, lepiej ją zrozumie.

Co ciekawe, książka ma nietypową formę. Jest to powieść epistolarna, pisana w formie listów, które Zoe pisze do skazańca.
Autorka umiejętnie buduje napięcie dawkując czytelnikom informacje, co tak naprawdę się wydarzyło. Dziewczyna naprzemiennie opisuje zdarzenia z przeszłości, te bolesne wspomnienia, jak i zdarzenia obecne. W powieści mamy całą masę emocji, ciepła, humoru, ale i dramatu, niektóre zdarzenia nas wzruszają. Mamy tu miłosny trójkąt, niewyjaśnioną śmierć i ptasią dziewczynę. Sekrety, zdrada... Do jakich konsekwecji mogą doprowadzić?
Zakończenie bardzo oryginalne, ale przygotujcie paczkę chusteczek. Miażdży serce.

Nie bez powodu powieść zdobyła nagrodę im. Edgara Allana Poego w kategorii "Najlepsza powieść Young Adult".