Książkowy raj Moni

  Książka, którą powinna przeczytać każda kobieta będąca matką lub oczekująca na potomstwo, a także ich partnerzy. Porusza ważny, ale ciągle bagatelizowany problem depresji poporodowej. Bo przecież ciąża to stan "błogosławiony". Utarło się, że kobieta, która została mamą ma pokornie odgrywać swoją rolę, musi być dzielna, nie wolno jej być zmęczoną, ma być wiecznie szczęśliwa, nie narzekać, nie prosić o pomoc. A co, jeśli kobietę nie cieszy to, że wkrótce urodzi, jeśli jest potwornie zmęczona i ma dość własnego życia, a obowiązki ją przytłaczają? Ważna lektura zwracająca uwagę, że nie zawsze macierzyństwo wygląda różowo i pokazująca, jak istotne, by w porę otrzymać fachową pomoc, zanim dojdzie do tragedii. W książce mamy pokazany mechanizm, jak u bohaterki rozwinęła się depresja poporodowa. Złożyło się na to wiele czynników. Przede wszystkim Weronika nie miała dostatecznego wsparcia najbliższych w swojej roli matki. To na jej barkach spoczywał cały ciężar wychowania dziewczyne

  Paula to perfekcjonistka, która mimo że jest jedną z najbardziej efektywnych pracownic, ciągle nie dostała awansu. Greg to pozornie spełniony barista, który marzy o własnym miejscu, gdzie mógłby serwować najlepszą kawę i realizować swoje najbardziej śmiałe wariacje na jej temat. Ich znajomość wygląda bardzo obiecująco, ale jak to w życiu, nic nie jest dane raz na zawsze i nie może iść zbyt łatwo. Apetyczna powieść pachnąca aromatem dyniowej kawy, w której każdy może odnaleźć cząstkę siebie. Bo przecież nikt z nas, tak jak bohaterowie debiutanckiej powieści Anny Chaber, nie jest idealny.  Greg wydaje się być niemal bez wad, jest wspaniałym mężczyzną, ale wskutek pewnego nieporozumienia zostaje wzięty za jednego z wielu kobieciarzy. Powieść pokazuje, jak bardzo ważna jest szczerość w związku i rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa. Wiele da się wybaczyć, wiele można usprawiedliwić, byleby jedno chciało słuchać drugiego, najgorsze, co można zrobić, to ocenić sytuację bez wyjaśnienia z 

  Daisy i Quinn znali się od dziecka, razem wychowywali. Byli jak papużki nierozłączki. Nic więc dziwnego, że z czasem połączyło ich też pierwsze młodzieńcze uczucie. To ze sobą po raz pierwszy się całowali, uprawiali po raz pierwszy seks. Wydawało się, że nic ich nie rozdzieli. Niespodziewanie jednak ojciec Daisy dostał lepszą posadę i cała rodzina wraz z dziewczyną wyjechała na drugi koniec Stanów. Wskutek "dobrych chęci" bliskich stracili ze sobą kontakt na dwa lata. Daisy, tak, jak przed laty obiecali sobie z Quinnem, wybrała się na Uniwersytet Gray Springs. Liczyła, że znowu się zejdą. On jednak dużo łatwiej uporał się z rozstaniem. Czy tych dwoje ma jeszcze szansę być razem? Powieść, którą przeczytałam bardzo szybko, tak mnie wciągnęła opowieść o pierwszej miłości Daisy i Quinna. Napisana przyjemnym językiem. Sceny erotyczne dawkowane odpowiednio, nie są wulgarne, czy wyuzdane, a wręcz przeciwnie. Niestety, sama historia mimo że wciągająca, to dość sztampowa, ginąca w m

  Książka jest trzecią częścią opowieści o Śnie, dlatego, jeśli ktoś nie czytał "Gruzińskiego wina" i "Powrotu do Gruzji", ostrzegam przed możliwością spojlerów. Wydawałoby się, że Ana odzyska wreszcie spokój duszy, który utraciła, gdy aresztowano jej męża w osetyjskim więzieniu. Jednak strach o przyjaciela, Tomara i kolejna misja Gio, na którą wysłał go jej dopiero co odzyskany ojciec, nie pozwalają jej na długo cieszyć się upragnioną stabilizacją. Co tym razem przyniesie jej życie? W książce poruszono ważny problem przemocy w rodzinie. Niestety ofiary często zamiatają problem pod dywan, usprawiedliwiają swoich katów, nawet obwiniają siebie o to, co je spotyka.  Tym razem wydarzenia są pisane głównie z perspektywy przyjaciółki Any, Kamy, dzięki czemu możemy poznać bieg wydarzeń z perspektywy osoby stojącej z boku, a taka osoba często dostrzega więcej niż sami zaangażowani, oraz Timara.  Na uwagę zasługują kreacje bohaterów, gdzie mają oni rysy na osobowości, nie są

  Dzisiaj powiem kilka słów na temat trzeciej części "Sagi Moonsun". Tak jak poprzednio, ostrzegam osoby, które nie czytały poprzednich części o możliwości pojawienia się spojlerów. Zakończenie drugiej części mocno skomplikowało powodzenie misji ratowania świata przed niebezpiecznym władcą piekieł Katronem. Naomi wraz z bliskimi będzie musiała szybko opracować plan B. Z czasem okazuje się, że takich planów awaryjnych musi być więcej, co rusz bowiem nasza ekipa napotyka na nowe fakty, które niestety coraz bardziej utrudniają już i tak mocno skomplikowaną misję. Jeśli lubicie fantastyczne zwierzęta, odmienne istoty, doceniacie ingerencję bóstw, to mam nadzieję, że będziecie usatysfakcjonowani. W tej części będzie jeszcze więcej takich magicznych istot, bóstw, prehistorycznych stworów.  No i niesamowite zwroty akcji. Kiedy już Naomi wydaje się, że ma w sobie tyle siły, by z pomocą bliskich i innych pozyskanych sprzymierzeńców pokonać Katrona, nagle dowiaduje się czegoś szokujące

  Jest to już druga część "Sagi Moonsun", dlatego jeśli jeszcze ktoś nie czytał pierwszej części, ostrzegam o możliwości pojawienia się spojlerów. Miałam przyjemność robić korektę do tej książki. Jak dotąd Naomi tylko częściowo udało się obudzić drzemiące w niej moce. Wie jednak, że aby pokonać wroga ludzkości będzie musiała umieć wykorzystywaćje wszystkie. Bardzo trapisię więc, czy jej się uda. Jedyną pewną rzeczą w jej życiu jest jej miłość do Jamesa. Nawet nie przypuszcza, że i o nią będzie musiała zawalczyć. Niestety, trudności piętrzą się coraz bardziej i zamiast rozwiązywać kolejne problemy, Naomi i jej drużynie przybywa komplikacji. Jednak ich wielką siłą jest jedność i współpraca. Razem mogą osiągnąć wiele. Czy jednak zadanie stojące przed nimi nie przerasta jednak nawet ich ponadprzeciętnych zdolności? Autorce udało się mnie zaskoczyć. Obawiałam się bowiem, że nie będzie już w tej części tego powiewu świeżości, jaki zazwyczaj pojawia się przy poznawaniu czegoś nowego

  Dalsze losy Any i Giorgiego, których poznaliśmy w powieści "Gruzińskie wino". Ana i Gio są już małżeństwem, są szczęśliwi, jednak pewnego dnia wszystko runie jak domek z kart, gdy Gio próbując wyświadczyć przysługę dla ważnego człowieka dla rządu, trafi do osetyjskiego więzienia. Czy Ana odzyska męża? A co z Timiko? Porywająca opowieść o skomplikowanej miłości do dwóch mężczyzn, tajemnicy rodzinnej i sile damskiej przyjaźni. Czytało mi się szybko, bo chciałam jak najprędzej się dowiedzieć, co z Gio, czy cały i zdrowy wróci do żony. I kogo Ana ostatecznie wybierze. Mnóstwo humoru za sprawą dialogu czterech przyjaciółek i ich rozmów na Messengerze. Cieszę się, bo inaczej opis rozpaczy Any, przeżyć maltretowanego Gio mógłby być nie do zniesienia, a tak został równoważony wybornym poczuciem humoru. Przyznam, że wspaniałe mi się czytało, uwielbiam powieści o miłości, gdzie nie wszystko jest proste, oczywiste, gdzie bohaterowie są z krwi i kości, mają słabości, wątpliwości. Może