"Breaking Bad"

Bohaterem serialu jest 50-letni Walter White, pospolity nauczyciel chemii, który po swoich urodzinach, poznaj straszliwą diagnozę lekarską: rak płuc. Dowiaduje się, że zostały mu 2 lata życia. Chcąc zabezpieczyć finansowo żonę i chorego na porażenie mózgowe syna, decyduje się na ryzykowny krok. Wspólnie ze swoim dawnym uczniem, Jesse Pinkmanem zaczynają produkcję metaamfetaminy. Pech jednak, że szwagier Waltera, Hank pracuję w DEA, służbach walczących z przemysłem narkotykowym.

Wspaniałe ukazany dramat człowieka nieuleczalnie chorego, który z przykładnego obywatela, staje się szefem gangu narkotykowego, wkracza w świat przestępczy. Czy jednak można go tak do końca za to winić? Łatwo oceniać postępowanie innych, gdy wszystko idzie po naszej myśli. Jednak, czy postawieni w sytuacji, w jakiej znalazł się zrozpaczony mężczyzna, kochający swoją rodzinę, czy my potrafilibyśmy pamiętać o moralności? Tu nie ma dobrych wyborów. Zawsze ktoś ucierpi. Zasadniczym zagadnieniem jest jednak to, co jest dla nas priorytetem: prawość, moralność, czy dobro rodziny. A to, czy rzeczywiście narkotykowy biznes, pranie brudnych pieniędzy wyjdzie bliskim na dobre, to już całkiem inna sprawa.

Wielowątkowy, wielowymiarowy serial pokazujący najciemniejsze zakamarki ludzkiej natury, niejednoznaczność postaci. Ja osobiście sympatyzowałam z Walterem, chociaż popełniał straszne zbrodnie. Znalazł się jednak w bardzo trudnym położeniu, a człowiek, który nie doświadczył na własnej skórze pasma nieszczęść, które dotknęło tego zwyczajnego nauczyciela chemii, nie rozumie jego uczuć, motywacji. Bo tak naprawdę dopiero życie weryfikuje nasze poglądy. Żyjemy w czasach w miarę stabilnych. Nie możemy mieć stuprocentowej pewności, że w razie wybuchu wojny, nie zachowalibyśmy się jak zdrajcy, po to, by ratować życie własne lub bliskich.

Mimo trudnych tematów w serialu nie brakuje humoru, chociaż często jest to humor czarny, gorzki, specyficzny. Polecam jednak zdecydowanie ten serial.