"Nie bo piekło" Monika Sawicka

 

Najbardziej przejmująca książka, jaką czytałam. Uważam, że powinien przeczytać ją absolutnie każdy!

Jest to zbiór historii kobiet, które musiały podjąć jedną z najtrudniejszych decyzji w swoim życiu: o dokonaniu aborcji. Stanęły przed takim dylematem z różnych powodów. Są to historie inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Każda z historii jest inna, tak jak i ich bohaterki. Każda jednak uświadamia, jak ważne jest, by kobiety miały WYBÓR. "Obrońcy życia" protestują przeciwko aborcji, bo przecież każde życie jest ważne. Zgadzam się. Ale co to za "życie" dla dziecka, które rodzi się bez czaszki i mózgu, bez oczu czy z rozszczepem kręgosłupa? I jako to ból dla matki usłyszeć od lekarza taką druzgocącą diagnozę?

Chyba nikt nie jest w stanie zrozumieć, co musi czuć taka kobieta, więc nikt też w mojej i autorki ocenie, nie powinien jej nakazywać, co ma w takiej sytuacji zrobić. Ma ona PRAWO urodzić. PRAWO, a nie OBOWIĄZEK.

Czytałam te rozdzierające serce opowieści i każdą z tych kobiet podziwiam i im współczuję. Żadne słowa nie oddadzą ogromu ich bólu, choć autorka opisała to tak, że byłam w stanie wczuć się w ich emocje, niemal fizycznie czułam ich cierpienie.

Uważam, że nikt nie ma prawa osądzać kobiety, która chce dokonać aborcji w przypadku letalnej wady płodu, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia matki lub gdy ciąża jest wynikiem przemocy. Bo nikt nie jest tą kobietą. Nie ma pojęcia, co dzieje się w jej psychice, jak cierpi. A zmuszanie jej do rodzenia, często martwego dziecka, skazuje ją na jeszcze gorszą traumę i jest po prostu nieludzkie. Każda kobieta reaguje inaczej. Nie każda ma w sobie tyle siły nosić w sobie nowe życie, które i tak zaraz po narodzinach się skończy.

"Może teraz, po zmianie prawa, matki będą odchodziły ze swoimi dziećmi, skazane na tortury noszenia brzucha, w którym mieszka już tylko śmierć i tę śmierć muszą urodzić."

Okrucieństwem jest też to, że gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia matki, lekarze z "klauzulą sumienia" bardziej martwią się o dziecko w jej łonie niż o nią samą. A czy jej życie jest mniej istotne? A może ona też chce żyć? 

Nie można wymagać od kobiety takiego poświęcenia, by ratowała życie dziecka kosztem jej własnego. A niestety w Polsce najwięcej do powiedzenia mają mężczyźni w czarnych kieckach lub "samotni, starzy, zgorzkniali, nienawistni kawalerowie z kotem, niemający kompletnie pojęcia o tym, co czują kobiety w takiej sytuacji."

Ważne, by kobiety portal ciężkim doświadczeniu miała wsparcie, zarówno w mężu, partnerze, najbliższych, ale też opiekę psychologa. Często bowiem taka kobieta przestaje BYĆ. Zapomina, że jest matką, żoną, kobietą, nic jej nie cieszy, seks jest przykrym obowiązkiem albo nawet traumą - wiąże się z obawą, że znowu zajdzie w ciążę, która przepełni ją tylko rozpaczą, robi wszystko jak automat. Kobiety z opowiadań mają różne doświadczenia, jeśli chodzi o udzielenie im wsparcia, zarówno ze strony bliskich, jak i personelu medycznego.

Przedstawiono tu także punkt widzenia mężczyzny - męża, ojca, patrzącego na cierpienie umierającego w męczarniach syna i zrozpaczonej żony. Bo przecież faceci też mają uczucia.

Uważam, że najłatwiej jest decydować za kogoś. Ale nikt, kto nie znalazł się w skórze bohaterek powieści, tak naprawdę nie wie, co by zrobił, gdyby był na ich miejscu. Łatwo jest dywagować czysto teoretycznie.

Książka pokazuje, jak ważne jest, by dać wybór kobiecie, bo w przeciwnym razie można ją skazać na powolne umieranie za życia.

"W depresji nie ma niczego pięknego ani literackiego, ani tajemniczo głębokiego. Depresja jest jak ciężar, spod którego nie można się wydostać. Depresja jest częścią ciebie; przenika Twoje kości i krew" Jasmine Warga, cytat znajduje się w powieści